De Doom -serie en metalmuziek delen een onafscheidelijke binding die duidelijk is uit de eerste noten van elke doom -soundtrack. Een snelle luisterbeurt of een blik op de iconische demonische beelden van het spel roept onmiddellijk gedachten van metal op. De visuele flair van vlammen, schedels en duivelse wezens weerspiegelt wat je zou kunnen zien op een Iron Maiden -podium, verleden of heden. Deze connectie met de zwaardere elementen van Metal is geëvolueerd naast de gameplay van Doom, beide ondergaan meerdere opnieuw uitvindingen over de 30-jarige geschiedenis van de serie. Uit zijn thrash-metalen wortels is Doom ingegaan in verschillende metalen subgenres, met als hoogtepunt de nieuwste aflevering, Doom: The Dark Ages, die krachtige metalcore-invloeden levert.
De originele Doom, uitgebracht in 1993, trok zijn rij -soundtrack van de grote metalbands van de late jaren 80 en vroege jaren 90. Co-maker John Romero heeft Pantera en Alice vaak in ketens genoemd als belangrijke invloeden, wat duidelijk is in tracks als "Untitled" voor de E3M1: Hell Keep Level, met een riff die doet denken aan Pantera's "Mouth of War". De bredere Doom -score vangt de essentie van thrash, emulerende bands zoals Metallica en Anthrax, die spelers door Mars 'gangen met urgentie voortstuwt, net als het iconische jachtgeweer en BFG van de game. De tijdloze composities van Bobby Prince vormen perfect een aanvulling op het meedogenloze gunplay van de game.
DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots
6 afbeeldingen
Al meer dan tien jaar ging Doom verder met zijn thrash-geïnspireerde geluid, perfect gesynchroniseerd met zijn gameplay. De Doom 3 van 2004 markeerde echter een belangrijke verschuiving, waarbij een overlevingshorrorstijl omarmde die een nieuw geluid vereiste. Het langzamere, opzettelijke tempo van de game bracht ID -software ertoe om nieuwe muzikale inspiraties te verkennen. Het hoofdthema van Doom 3 herhaalde de progressieve metal van tool, met name hun album uit 2001, lateralus. Hoewel Trent Reznor aanvankelijk werd overwogen voor de soundtrack, was het Chris Vrenna en Clint Walsh die uiteindelijk de score componeerden en een soundscape leverden dat perfect overeenkwam met de griezelige sfeer van de game.
Ondanks het commerciële succes van Doom 3 wordt het vertrek van de traditionele DOOM -gameplay vandaag als een afwijking gezien, wat de bredere evolutie van FPS -games in de vroege jaren 2000 weerspiegelt. Deze periode zag ook metalmuziek navigeren in veranderingen, met bands als Slipknot en Deftones bloeien te midden van de overblijfselen van Nu-Metal. De experimentele benadering van Doom 3, hoewel niet zo iconisch als de lateralus van het gereedschap, was een passende verkenning die goed in overeenstemming was met zijn verontrustende toon.
Na Doom 3 werd de serie geconfronteerd met een ontwikkelingshiatus, die uiteindelijk opnieuw opkwam met een gerevitaliseerde aanpak in de ondergang van 2016. Regisseurs Marty Stratton en Hugo Martin brachten de Slayer terug naar Mars met een soundtrack van Mick Gordon die het originele momentum van de serie omarmde. Gordons innovatieve gebruik van sub-bas en witte ruis creëerde een viscerale, hartverscheurende ervaring, in overeenstemming met het snelle, door Djent beïnvloede metaal van de game. De score van Doom 2016 werd een van de meest geprezen gaming en legde een hoge lat voor toekomstige inzendingen.
Doom Eternal in 2020 bleef grenzen verleggen, met Gordons bijdragen die geconfronteerd werden met enige controverse over definitieve mixen. Desondanks evolueerde de soundtrack tot een moderner metalcore -geluid, wat de populariteit van het genre in de late jaren 2010 en begin 2020 weerspiegelt. Gordons werk met bands als Bring Me the Horizon en Architects beïnvloedde de score van Doom Eternal, met verpletterende afbraak en elektronische elementen, waarbij de zware evenwicht is met momenten van lichtere, experimentele gameplay.
Persoonlijk blijft Doom 2016 mijn favoriet in de serie, resonerend met de ruwe energie van zijn soundtrack en gameplay. Hoewel Doom Eternal uitzonderlijk is, mist het de ruwe impact van zijn voorganger, net als de evolutie die in de loop van de jaren in metalcore banden wordt gezien. Mijn favoriete metalalbum, "All Our Gods Have Have Daited Us", weerspiegelt dit sentiment en legt een krachtig moment vast in zowel muziek als gaming.
Nu, DOOM: The Dark Ages presenteert een spannende evolutie. Getoond bij de Xbox Developer Direct, introduceert het gevechtssysteem belangrijke veranderingen, wat suggereert dat een even dynamische soundtrack nodig is. Nieuwe componisten die de beweging afmaken, bekend om hun werk aan Borderlands 3 en het Callisto -protocol, putten uit een breed spectrum van metaalinvloeden, verleden en heden. The Dark Ages heeft een langzamer tempo dan het eeuwige doom, maar handhaaft intense actie met een door Captain America geïnspireerd schild en massief mechs, als gevolg van het gevecht van de originele Doom, maar op een grotere schaal.
Deze nieuwe aflevering vereist een veelzijdige soundtrack die kan overeenkomen met de zware gevechten en vloeistofbeweging. De invloed van moderne zware bands zoals geslagen los, met hun seismische uitsplitsingen, is duidelijk, gecombineerd met traditionele thrash -elementen die doen denken aan de ondergang van 1993. De donkere eeuwen put ook uit eerdere metalen thema's en integreert fantastische en middeleeuwse elementen in zijn geluid.
Hoewel de volledige omvang van de gameplay van de Dark Ages nog te bezien is, signaleren de toevoegingen van mythologische wezens en gigantische mechs een gewaagde richting voor de serie. Deze evolutie weerspiegelt de bredere experimenten in modern metaal en omarmt verschillende invloeden van elektronische tot hiphop. Terwijl zware muziek blijft evolueren, doet Doom dat ook, die een opwindende ervaring belooft die iconisch gunplay combineert met een baanbrekende soundtrack. Met Doom: The Dark Ages die in mei worden uitgebracht, kunnen fans uitkijken naar een nieuw hoofdstuk dat goed een nieuwe favoriet kan worden in zowel gaming als metal.