Angklung Instrument

อังกะลุง: เครื่องดนตรีอินโดนีเซียแบบดั้งเดิม

คำว่า "อังกะลุง" มาจากภาษาซุนดา มาจาก "อังคลุง-อังคลุง" ซึ่งบรรยายถึงการเคลื่อนไหวเป็นจังหวะของผู้เล่น “ขลุง” หมายถึง เสียงที่เกิดจากเครื่องดนตรี แต่ละโน้ตถูกสร้างขึ้นด้วยกระบอกไม้ไผ่ที่มีขนาดแตกต่างกัน เมื่อเขย่าแล้วท่อเหล่านี้จะให้เสียงเพลงที่ไพเราะและไพเราะ ดังนั้นอังกะลุงจึงมักเล่นร่วมกันเพื่อสร้างผลงานดนตรีที่สมบูรณ์ อังกะลุงมักทำมาจากไม้ไผ่สีดำ (อาวี วูลุง) หรือไม้ไผ่อาเตร์ (อาวี เตเมน) ซึ่งมีลักษณะพิเศษเมื่อแห้งจะมีสีขาวอมเหลือง ประกอบขึ้นโดยการผูกท่อไม้ไผ่ขนาดต่างๆ สองถึงสี่ท่อเข้ากับหวาย

วิธีเล่นอังกะลุง

การเล่นอังกะลุงนั้นค่อนข้างง่าย ผู้เล่นจับโครงอังกะลุง (ส่วนบน) แล้วเขย่าส่วนล่างเพื่อสร้างเสียง มีเทคนิคพื้นฐานสามประการ:

1. Kerulung (การสั่นสะเทือน): นี่เป็นเทคนิคพื้นฐานและเป็นพื้นฐานที่สุด มือทั้งสองข้างจับฐานของกระบอกไม้ไผ่ สั่นไปทางซ้ายและขวาซ้ำๆ เพื่อรักษาตัวโน้ต
2. Centok (Snap): ในเทคนิคนี้ ใช้นิ้วดึงท่ออย่างรวดเร็ว ไปทางฝ่ามือทำให้เกิดเสียงเดียวที่คมชัด
3. เต็งเคป: ในที่นี้ผู้เล่นจะสั่นหลอดหนึ่งขณะถืออีกหลอดหนึ่งเพื่อป้องกัน จากการสั่นทำให้เกิดเสียงเดียวแยก

ประเภทของอังกะลุง

ตลอดประวัติศาสตร์ ภูมิภาคต่างๆ ในอินโดนีเซียได้พัฒนาอังกะลุงประเภทที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว:

1. อังกะลุงคะเนเกศ: อังกะลุงนี้เล่นเฉพาะในพิธีปลูกข้าวเท่านั้น มีเพียงสมาชิกของชนเผ่า Baduy Dalam เท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้สร้าง
2. Angklung Reog: เคยประกอบการเต้นรำ Reog Ponorogo ในจังหวัดชวาตะวันออก อังกะลุงนี้มีรูปร่างและเสียงที่โดดเด่น ดังกว่า อังกะลุงทั่วไปมักมีเพียงสองโน้ตเท่านั้น มักนิยมใช้เป็นของประดับตกแต่ง และบางครั้งเรียกว่า "คลองกล"
3. อังกะลุง สุนัขด็อก โลจอร์: อังกะลุงนี้เป็นส่วนหนึ่งของประเพณีการให้เกียรติต้นข้าว ซึ่งใช้เฉพาะในพิธีกรรมเฉพาะที่ยังคงปฏิบัติกันอยู่ ชุมชนกาเซปูฮัน ปันเซอร์ ปังกาวินัน ตำบลบันเตน กีดุล ผู้เล่นหกคนเข้าร่วม โดยสองคนเล่นอังกะลุงสุนัขโลจอร์ และสี่คนเล่นอังกะลุงตัวใหญ่
4. อังกะลุงบาเดง: จากคำรุต เดิมทีใช้เพื่อประกอบพิธีกรรมปลูกข้าว หน้าที่ของมันเปลี่ยนไปตามการแพร่กระจายของ อิสลามกลายมาเป็นเครื่องประกอบการเทศนาทางศาสนา อังกะลุงต้องใช้เก้าอังกะลุง ได้แก่ ม้าหมุน 2 ตัว เคเซอร์ 1 ตัว อินดุง 4 ตัว อานัก 2 ตัว สุนัขสุนัข 2 ตัว และเจมบยอง 2 ตัว
5. อังกะลุงปะแดง: อังกะลุงนี้นำมาใช้ในปี พ.ศ. 2481 โดยดัดแปลงลักษณะต่างๆ ของอังกะลุงนี้ โครงสร้างไม้ไผ่เพื่อสร้างโน้ตไดอะโทนิก ทำให้สามารถเล่นด้วยเครื่องดนตรีสมัยใหม่ได้ งานของเขาดำเนินต่อไปโดย Handiman Diratmasasmita โดยมีเป้าหมายเพื่อยกระดับอังกะลุงไปสู่มาตรฐานดนตรีสากล Udjo Ngalegena ยังมีบทบาทสำคัญในการเผยแพร่อังกะลุงอีกด้วย